Eén jaar geleden

Deze foto is exact één jaar geleden genomen, mijn leven is nog nooit zo veel veranderd op een jaar tijd!

Sauna - tweede poging

Dit stond er zondag op het programma:

Jef speelt

Vorige week heeft Jef voor het eerst echt gespeeld, hij heeft verschillende keren met zijn handje tegen de figuurtjes aan zijn slang geslagen, dat kan toch geen toeval meer zijn!

Mama & Jef

Grote jongen

Vandaag zijn we op consultatie geweest bij Kind en Gezin en is Jef opnieuw gewogen en gemeten, hij is nu 56 centimeter en 4,250 kg. Da's net boven het gemiddelde voor de lengte en net eronder voor het gewicht.

Winterlandschap

Jef en ik blijven lekker binnen bij dit koude weer en genieten met ons voeten op een warm kersenpittenkussentje van het winterlandschap.

Doorslaapbarometer:
ma 14/12 op di 15/12: van 2u20 tot 5u45
di 15/12 op woe 16/12: van 1u30 tot 5u00
woe 16/12 op do 17/12: van 2u30 tot 6u00
do 17/12 op vr 18/12: van 3u00 tot 7u00
vr 18/12 op za 19/12: van 00u10 tot 5u10
Beste nacht: woe 9/12 op do 10/12: van 00u30 tot 6u00

Pap(a)flesje

Eens je mama bent geworden is het tijd om de Flair in te ruilen voor de Libelle. De Roze Doos maakt je hier subtiel attent op, door een kortingsbon voor een abonnement op de Libelle toe te voegen. Misschien begin in de Libelle ook echt wel interessanter te vinden, maar zondag ga ik toch lekker met de Flair bon naar de sauna. Aangezien Jef ook nog wel wil eten tijdens mijn afwezigheid, moet er melk afgekolfd worden.

Een afkolfapparaat ziet er op het eerste zicht een beetje als een marteltuig uit, maar zondag heb ik er mij dan toch maar eentje aangeschaft en maandag voor de eerste keer geoefend. In twee keer had 75 ml melk bij elkaar gesprokkeld, volgens het boekje van de mutualiteit moest dit voldoende zijn voor één voeding. 's Avonds kon Mark dan voor de eerste keer een flesje geven. Jef had blijkbaar grote honger, want in minder dan vijf minuten was alles op, dan nog maar even aan de borst leggen.

In ieder geval, we weten nu dat Jef zonder problemen van het flesje zal eten en ik ben vandaag alvast begonnen met het aanleggen van een voorraadje melk voor zondag.

Klaar voor de winter

Jef is helemaal klaar voor de winter en mijn auto...?

Gisteren wilde ik naar de winkel gaan maar ik hoorde al op het nieuws dat veel auto's die tijdens het weekend hadden stilgestaan niet meer startten. Met een bang hartje draaide ik dan ook de sleutel om en oef, hij startte nog. Dus kon ik voor de tweede keer naar de Carrefour met Jef, gewapend met allerlei tips! Deze keer kon ik mij parkeren op één van de - slechts twee - plaatsjes voor mama en haar baby.

Ik was nog niet uitgestapt, of naast mij parkeerde zich nog een mama maar dan zonder baby want de kinderstoel was leeg. Hoe egoïstisch! Als moeder moet je toch weten dat het onmogelijk is om een maxi cosi terug op de achterbank te krijgen als een andere auto zich heeft geparkeerd op de plaats naast jou.

In de auto

Hoewel ik vind dat Jef een beetje "opgefrommeld" in de maxi cosi zit, vindt hij het toch plezant om daarin in de auto te zitten, hij weent dan alleen bij heel grote honger.

Doorslaapbarometer:
za 12/12 op zo 13/12: van 1u40 tot 5u40
zo 13/12 op ma 14/12: van 2u20 tot 5u45
Beste nacht: woe 9/12 op do 10/12: van 00u30 tot 6u00

Hoe lang hou jij dit vol?

Speciaal voor de mensen die ons tijdens de eerste twee weken zijn komen bezoeken: Jef kan ook huilen! De verleiding is groot om hem bij zo'n huilbui meteen uit zijn wiegje te halen en te troosten. Elke seconde lijkt zijn keeltje wat hezer te worden, hij denkt zeker dat we hem niet meer graag zien, elke uithaal is niet alleen een aanslag op je gehoor maar gaat ook recht door je hart, de buren staan zeker op het punt de politie te bellen omdat ze denken dat we ons kind aan't vermoorden zijn, het lijkt of hij al een half uur aan't huilen is, maar in werkelijkheid is de eerste minuut nog net niet voorbij.

Als 't niet anders kon, denk ik niet dat het mij gelukt zou zijn om hem een eerste keer door te laten wenen. Het gebeurde dan ook toen ik onder de douche stond. De babyfoon sprong aan maar ik stond daar net met een shampoohoofd. Ik begon mij wat te haasten, vijf minuten gingen voorbij en wonder boven wonder: het huilen stopte, toen ik wat later ging kijken, lag Jef te slapen alsof er niets was gebeurd.

Nu laten we ons niet meer vangen, als Jef zijn buikje vol is en hij een propere pamper heeft, wordt hij niet opgepakt als hij weent, we worden er al echt goed in. Dit is twee minuten na de huilbui van hierboven: stilte na de storm!

Doorslaapbarometer:
do 10/12 op vr 11/12: van 00u30 tot 3u30
vr 11/12 op za 12/12: van 1u55 tot 5u20
Beste nacht: woe 9/12 op do 10/12: van 00u30 tot 6u00

De doorslaapbarometer

't Zal toch geen reflux zijn maar eerder af en toe een krampje, want eergisteren was hij weer de rust zelve. De nacht van maandag op dinsdag was helaas opnieuw moeilijk, om de twee uur wenen en enkel de borst kon troost bieden. Voor ons was dat wenen toch even wennen want we waren toch enorm verwend in't begin, Jef deed niets dan slapen en zette enkel zijn keeltje open bij honger, maar een baby'tje moet nu eenmaal af en toe wenen.

Vannacht zijn we nog eens blijven logeren in Wellen. Voor de eerste keer heeft Jef nu op een aparte kamer geslapen. Het babybedje staat namelijk op mijn oude kamer en daar staat enkel een eenpersoonsbed en Mark was er ook bij dus we sliepen op mijn broer zijn kamer waar een twijfelaar staat. 't Was eerst een beetje onwennig om zo ver - toch wel zeker 20 meter en gescheiden door 2 deuren - van Jef te zijn, maar we hebben alledrie geslapen als een roos. Jef heeft zelfs een record aantal uren achter elkaar geslapen: om 00u30 gegeten en doorgeslapen tot 6u.

We hebben nu besloten om ook thuis het bedje op een aparte kamer te zetten. Op die manier worden we niet wakker van het minste geluidje en zal hij volgens ons ook gemakkelijker leren om zelfstandig te slapen. We zullen dan minder snel in de verleiding komen om hem op te pakken.

Doorslaapbarometer:
woe 9/12 op do 10/12: van 00u30 tot 6u00
Beste nacht: woe 9/12 op do 10/12: van 00u30 tot 6u00


Op de arm bij oma:

(Verborgen) reflux?

We dachten (denken) dat Jef misschien wat last heeft van (verborgen) reflux. Niet dat we naar de dokter geweest zijn, maar met alle informatie die je tegenwoordig op internet vindt, kan je al bijna zelf een diagnose stellen (borstvoeding.com, babyplaza). Jef geeft geen melk terug maar als hij een huilbui heeft, strekt hij zich helemaal op, hij steekt dan ook zijn tongske uit en moet regelmatig slikken (deze laatste twee dingen zijn me wel pas opgevallen bij het lezen van de symptomen).

Het plan was om zo snel mogelijk naar de dokter te gaan en Jef voorlopig zoveel mogelijk recht te houden, tijdens en na het eten en ook de matras in het bedje en de wieg wat schuin omhoog te leggen. Maar vannacht was het dan opeens al veel beter, om 23u30, 2u30, 6u30 en 9u30 gegeten, geen enkele keer geweend en telkens zonder morren terug het bedje in. Fingers crossed, hopelijk blijft het zo!

Brave baby, stoute baby

Ik heb eigenlijk nog niet zo veel foto's van Jef en mezelf, da's vooral omdat ik er meestal in mijn pyama, met nog verwilderde haren en dus niet zo fotogeniek bijloop. Gisteren had ik mij nog eens opgemaakt, de ideale gelegenheid om nog eens een foto te maken dacht ik, maar deze keer wilde Jef niet meewerken.

Dat boze gezichtje was al een voorbode van wat ons vannacht te wachten stond. De nacht voordien was hij nochtans zo braaf geweest. Hij had geslapen van middernacht tot 5u! Helaas heb ik niet echt van die uren kunnen profiteren. Ik werd een eerste keer wakker om 3u omdat ik dacht dat hij honger zou hebben, maar niets. Een half uur later werd ik weer wakker, helemaal in de war omdat ik dacht dat ik Jef vergeten eten te geven was en hij lag te verhongeren, maar nog steeds niets. Uiteindelijk ben ik zo om het half uur wakker geworden.

Ik keek dus alvast uit naar vannacht, maar het heeft niet mogen zijn: om de twee uur wakker en telkens ontroostbaar. Ik heb Jef uiteindelijk in zijn wiegje in de living gelegd en ben zelf naar de zetel verhuisd zodat Mark tenminste toch wat kon slapen. Honger, krampjes, reflux, aandacht nodig? Nu is hij weer stil...

Sinterklaas

Gisteren heeft Jef zijn schoen gezet:


En aangezien hij in zijn korte leventje al zo braaf geweest is, kreeg hij van de Sint deze groene doos:


Waarin dit prachtige truitje zat:


Reactie van Jef: dodo, kaka, pipi

Het borstvoedingsdieet

Ik ben al twee weken op het "borstvoedingsdieet" en ik kan het echt aanraden aan alle baby's. Ik drink ongeveer om de drie uur zo veel melk als ik kan en ik ben er ondertussen al 1 cm van gegroeid en bijna een halve kilo van bijgekomen. Ik ben nu 51 cm en weeg 3,450 kg.

Hier zie je mij in mijn nieuwe pyama (met voetjes), die kan ik nog dragen tot ik 56 cm ben!

Meer informatie over borstvoeding op www.borstvoeding.com

De eerste keer alleen met zijn twee thuis

Mark is sinds gisteren terug aan't werk en gisterenavond zijn Jef en ik teruggekomen van ons logeerpartijtje in Wellen, vandaag was dus de eerste dag dat we met zijn tweeën alleen thuis waren. We hebben eerst uitgeslapen tot 11u30 en tegen 15u waren we klaar om de deur uit te gaan. We hadden ons allebei dik ingeduffeld tegen de kou.

We moesten onder andere naar het Kruidvat voor nieuwe pampers. Er stond een enorm lange rij aan te schuiven aan de kassa en Jef begon het wachten wat beu te worden dus hij zette zijn keeltje open. Wie staat er op een doordeweekse namiddag nog aan te schuiven aan de kassa van het Kruidvat? Andere mama's met kindjes. Niet veel later begon een andere baby dan ook te huilen, op hetzelfde huilritme als Jef. Nu was ik gelukkig niet meer de enige die daar stond met een wenend kind... Nadat we hadden afgerekend dan maar meteen rechtsomkeer naar huis dacht ik, maar ik was nog geen tien seconden terug onderweg of het wenen was al gestopt. Jef houdt precies wel van wandelen. We zijn dan nog snel naar de Zara kunnen gaan voor een nieuwe pyama met voetjes!

Logeren bij oma en opa

Vandaag moest Mark opnieuw gaan werken, hij moest al direct ver weg. Al op zondagavond moest hij naar Oslo vertrekken, 't was met pijn in 't hart dat hij Jef achterliet. Jef en ik wilden liever niet alleen thuisblijven en zijn sinds gisterenavond bij oma en opa in Wellen. De hele familie is op bezoek gekomen en Jef verhuisde van arm tot arm: van tant Moniek naar An, naar Alberte, tant Marleen, Eef, nonk Moris, nonk Eric, Charlotte, tant Linda. Jef heeft de hele namiddag geslapen, hij dacht, ik zal vannacht wel eten (vier keer opgestaan).

Deze morgen was tot onze grote verrassing de Sint al langsgeweest in Wellen, hij had een boek gebracht voor Jef. Het ging over de Europese landbouwpolitiek, Jef heeft er de hele namiddag in zitten lezen totdat er weer bezoek kwam en Jef opnieuw tevreden van arm tot arm verhuisde van bomma naar tant Vonneke, tant Bieke en de andere bomma.

Borstvoeding

Borstvoeding geven, het lijkt simpel, maar er gaat toch enige oefening zowel voor jezelf als voor de baby aan vooraf. Ik zit nog niet in de fase dat ik in het openbaar borstvoeding kan geven zonder dat er iets te zien is, maar door de dag begint het steeds beter te gaan: liggend, zittend, met of zonder borstvoedingskussen, allemaal geen probleem. Ik kan zelfs terwijl tv kijken (leve Vitaya!). 's Nachts blijft het wel wat moeilijker, zeker voor een vaste slaper zoals mezelf. Ik word wel wakker om de drie uur of als Jef begint te wenen als hij honger krijgt, maar ik ben dan telkens helemaal in de war en weet niet meer in welke 'fase' dat ik zit. Moet hij eten krijgen of had ik nu net eten gegeven? Of moet ik een nieuwe pamper geven misschien? Of ligt hij hier nog bij mij in bed?

Vannacht om 6u moest ik nog eens eten geven, ik was begonnen met de rechterborst en opeens werd ik wakker om 7u30. Jef ik in lagen in bed naast mekaar te slapen. Daar ging meteen onze eerste en enige regel die we tot nu toe hadden - "het kind zal niet bij ons in bed slapen". Bovendien had ik nu niet kunnen controleren of hij wel genoeg had gegeten, om zeker te zijn probeerde ik nog even aan de andere borst, maar geen reactie, dus ik veronderstelde dat zijn buikje wel vol zou zitten. Ik probeerde Jef terug in zijn eigen bedje te leggen, maar Jef dacht daar anders over en wie trekt er dan aan't langste eind: tenzij je een gehoorsprobleem hebt, het wenende kind natuurlijk. Hij huilde op de manier dat in het boek van Kind & Gezin beschreven staat als "ik heb honger", dus ik probeerde nog eens om de andere borst "aan te bieden" en ja, hij hapte toe, maar slechts voor twee slokjes en dan was hij weer in dromenland.

Maar zo niet, dacht ik! Dus ik maakte van mijn hart een steen en heb 'm terug in zijn bedje gelegd, hij is gelukkig redelijk snel gestopt met huilen. Ik heb 'm dan een dik uur later eten gegeven voor hij begon te huilen, hopelijk heeft hij hieruit à la Piet Huysentruyt het volgende geleerd:
1. Ik mag niet bij mama en papa in bed slapen
2. Ik hoef niet te huilen alsof ik vermoord word om eten te krijgen

De ark van Jef

Maandag zijn we al een gedeelte van de cadeautjes die we gekregen hebben gaan ophalen in de Kinderplaneet. Eén van de nieuwe aanwinsten was deze speelmat alias ark van Noah. Toen Jef nog eens een keertje goed wakker was en aan't rond kijken was, besloot ik de ark eens op te bouwen zodat hij iets leuks had om naar te kijken. Helaas, tegen de tijd dat de ark klaar was, was Jef weeral in dromenland...

Jef over zijn verblijf in't ziekenhuis

"Ik wou eigenlijk nog een beetje langer in de buik van mijn mama blijven zitten, maar de dokter zei dat ik er uit moest komen en ja, als de dokter het zegt, daar kan ik als klein ventje niet tegenop. Ik ben er dan maar snel uitgekomen want naar 't schijnt is dat niet zo leuk voor mijn mama als dat te lang duurt.

Ik vind mijn mama trouwens de tofste van de hele wereld, ze geeft mij altijd eten en ze ruikt zo naar mama. Ik heb ook nog een papa maar ik weet nog niet zo goed waar die eigenlijk voor dient, want die geeft helemaal geen eten, maar mama vindt hem tof, dus ik vind hem dan ook wel ok.

Overdag zijn er altijd veel mensen in't ziekenhuis, ze komen allemaal kijken hoe knap ik wel ben. Ik ken die mensen allemaal niet, dus ik hou me dan maar stil en slaap een beetje. Bovendien halen ze soms geheel onverwacht een apparaat boven waaruit dan lichtflitsen komen en dan heb je maar beter je ogen dicht!
Van heel de dag te slapen ben ik dan goed uitgerust tegen 's nachts, dan is iedereen weg en heb ik mijn mama voor mij alleen. Het liefst wat ik dan doe, is dicht tegen haar aan liggen met haar borst in mijn mond en dan af en toe wat melk drinken en een beetje dutten. Mama legt me dan telkens terug in mijn bedje, maar ik heb al enkele trucjes bedacht waardoor ze mij er weer terug uithaalt. Soms begin ik te wenen, of zuig ik op mijn duim en iedere keer trapt ze daar weer in.

Hoewel ik nog maar heel klein ben, is er ook al echt iets dat ik haat op deze wereld en dat is het verzorgingskussen. Als ik een vuile pamper heb, als ze mij moeten omkleden of als ik uit bad kom, moet ik daar op en ik vind dat echt verschrikkelijk. Ik loop zelfs nog liever rond met een kakabroek dan op het verzorgingskussen te gaan. Ik probeer dat aan mijn mama en papa duidelijk te maken door heel hard te wenen of door pipi op hen te doen als ze mijn pamper uitdoen, maar ze willen het maar niet doorhebben.

Ondertussen ben ik al een paar dagen thuis, binnenkort zal ik daar iets over vertellen."

Dinsdag 17 november, 14u53

De details van de bevalling zal ik jullie besparen, maar om 14u53 was hij er dan, onze kleine Jef. Het moment dat hij op mijn buik werd gelegd was zonder twijfel het gelukkigste moment uit heel mijn leven.

Maandag 16 november, 17u30

Maandag 16 november, het is half zes, ik ben onderweg naar mijn consultatie bij de gynaecoloog - niet vermoedend dat dit de laatste zal zijn voor de bevalling. Ik heb net mijn laatste werkdag erop zitten, of toch bijna. Ik moet alleen nog enkele klanten informeren van mijn zwangerschapsverlof en mijn out of office opzetten, maar door een voortdurend blokkerende computer, was dat nog niet gelukt.

Ik ben alvast te voet op weg want Mark zit nog in de file en niet in Kopenhagen zoals eerst gepland. Om stipt 18u mag ik binnen bij de dokter. Alles is goed met de baby, hij is al 3 kg, zit nog steeds met zijn hoofdje naar beneden, hij is eigenlijk al helemaal af om geboren te worden. De dokter controleert ook mijn bloeddruk, gewicht en urinestaaltje en met dat laatste was ze toch niet helemaal tevreden. Er zit eiwit in. Eiwit in de urine kan wijzen op zwangerschapspre-eclampsie (ook wel zwangerschapsvergiftiging genoemd). Ik heb geen last van de andere symptomen zoals hoge bloeddruk of hoofdpijn, maar de dokter wil toch liever het zekere voor het onzekere nemen. Ik moet bloed laten trekken en een nieuw urinestaal afgeven en dan belt ze terug om te laten weten of de bevalling eventueel de volgende dag al wordt ingeleid. Dat is even slikken, we hadden niet verwacht dat het opeens zo snel kon gaan.

Om 21 uur hebben we dan de dokter aan de telefoon, het verdict is gevallen, dinsdag 17 november om 7u 's ochtends afspraak in het ziekenhuis. Nog gauw de laatste voorbereidingen treffen: de adressenlijst voor de geboortekaartjes doorsturen naar de drukker, de laatste dingen in mijn koffer stoppen, nog een allerlaatste foto van mijn buik en dan een onrustige nacht...

Jef

Het wiegje staat klaar

Het grote pak op de kast...

... is ondertussen uitgepakt. Ik heb het zelfs al op de dag voor mijn verjaardag mogen opendoen. En wat zat erin?

Deze supersjieke blender:



De volgende gerechten heb ik er al mee gemaakt:
- chocolade- en appelcakejes
- clafoutis met appel
- quiche met geroosterde paprika, courgette en feta
- smoothie met appelsien en framboos

Nog 18 dagen

Nog 18 dagen... Gelukkig hebben we dit weekend heel wat van onze to do lijst kunnen schrappen. Vrijdag zijn we naar de zwangerschapskine geweest. Mark moest dan leren hoe hij mij moest masseren om mij te ontspannen tijdens de weeën, volgens de kinesist had hij talent. Ik kreeg ook ademhalingsoefeningen en mocht het kraambed in de verloskamer eens uitproberen. Ik weet natuurlijk niet hoe de bevalling exact zal verlopen maar ik ben wel blij dat ik nu min of meer weet wat me te wachten staat.

Gisteren hebben we onze eerste voorraad pampers aangeschaft, we hebben even moeten zoeken dewelke we nu precies moesten nemen. Ik dacht eerst dat "jumbo" voor een grote baby was, maar bij nader inzien bleek dat gewoon een groot pak pampers te zijn. Van de foto's op de verpakking konden we ook afleiden dat we niet die voor een kruipende of stappende baby moesten hebben. Uiteindelijk zijn we met de juiste soort naar huis gekeerd: de "new baby" pampers voor babytjes van 2 tot 5 kg.
Ondertussen draait de wasmachine met de tweede lading babyspulletjes... We zijn er bijna helemaal klaar voor...

To do list

Een baby, er komt heel wat bij kijken en hij is er nog niet eens!! Nog drieënhalve week te gaan, we hebben al veel in orde gebracht, maar er staat toch ook nog heel wat op onze "to do list".

Geboortelijst leggen: DONE
Suikerbonen bestellen: DONE
Adressenlijst voor de geboortekaartjes: DONE
Babykleertjes kopen: DONE
Afspraak voor zwangerschapskine: DONE
Meter & Peter kiezen: DONE















Pampers kopen: TO DO
Naar de zwangerschapskine gaan: TO DO
Babykleertjes wassen: TO DO
Pyama kopen voor in't ziekenhuis: TO DO
Koffer maken voor 't ziekenhuis: TO DO
Plan A, B & C maken om naar 't ziekenhuis te gaan: TO DO

8 maanden

Nieuwe aanwinst...

Een rokje voor maar 20 € ipv 109 €, wat een koopje!!

Zerotonine magazijnverkoop

Morgen ga ik naar de magazijnverkoop van zwangerschaps-kledingmerk "Zerotonine", het is een beetje "short notice", maar wie zin heeft om mee te gaan...

MAGAZIJNVERKOOP :
Herfst- en wintercollectie
aan waanzinnige prijzen !!!

Waar : Stationstraat 17, 2590 Berlaar (magazijn)

Wanneer : 21, 22 en 23 oktober van 10.00 tot 20.00 uur.
(enkel cash betalingen)

Het begin van mijn leven boek

Dit weekend heeft ons babytje weer een tof cadeau gekregen: "Het begin van mijn leven boek":

In het boek kunnen we foto's plakken van de buik van mama en ... van de buik van papa! We kunnen het geboortegewicht en de lengte noteren, net zoals de datum van de eerste stapjes, de eerste keer uit logeren, de eerste keer op vakantie, enzoverder. De eerste haarlok gaat er meteen aan mogen geloven, want ook daarvoor is een plaatsje voorzien. We gaan wel ons best mogen doen om alles goed bij te houden want het boek wil ook weten wanneer tand 1 tot en met 20 is uitgekomen plus gewisseld!

Bedankt tante Nancy!

Aftellen

Zo ziet mijn Google startpagina eruit, het aftellen is begonnen. Nog 47 keer slapen voor de (vermoedelijke) bevallingsdatum, nog 34 keer slapen voor de start van mijn zwangerschapsverlof en nog maar 31 keer slapen voor mijn verjaardag.

Mark heeft al een verjaardagscadeau voor mij gekocht. Hij heeft het verstopt bovenop de kleerkast. Het eerste wat ik zag toen ik de slaapkamer binnenkwam - en dat ik nu elke ochtend als eerste zie als ik wakker word - is dat cadeau! En ik word verondersteld om niet te kijken!! Nog 31 dagen...

Slaap kindje slaap

Gisteren was een dag van veel beslissingen, over belangrijke en minder belangrijke dingen, over speelgoedjes en kleren, maar ook over suikerbonen en ... de naam. In de voormiddag hadden we een afspraak voor onze "suikerbonen", we waren een beetje bang dat de realisatie van ons idee te duur zou zijn, maar het bleek gelukkig haalbaar. Da's weer iets dat we van onze to-do-list kunnen schrappen. Ik probeer niet te veel te verklappen maar de naam zit al in de suikerbonen verwerkt, als we dus deze week onze bestelling gaan doorgeven moeten we echt zeker zijn. We hadden tijdens onze vakantie al min of meer een keuze gemaakt, maar nu zal het definitief zijn, spannend!

In de namiddag nog meer babyvoorbereiding: een oude kast die de toegang tot de babykamer blokkeerde is naar de kringloopwinkel gebracht en de verlichting in de babykamer is (bijna) geïnstalleerd. Terwijl Mark zich hiermee bezig hield, ging ik shoppen voor wat winterse zwangerschapskleren en heb ik een heel toffe winkel in Mechelen ontdekt: mi aspetti. Ik had helaas niemand bij voor een tweede opinie, dus het was weeral moeilijk kiezen: welk rokje? Dankzij Nancy heb ik dan ook nog een boekenwinkel ontdekt: "De Zondvloed" waar ik op zoek moest naar een helaas uitverkocht pop-upboek van "Le Petit Prince" maar onverwacht wel terecht kwam in een signeer- en voorleessessie van Tom Lanoye.

Nog meer kiezen daarna bij speelgoedwinkel "Betty Wood", we wilden een muzikaal speelgoedje zodat we de muziek nu al kunnen laten horen, naar het schijnt kunnen we de baby daar dan rustig mee maken na de geboorte als we dat opnieuw laten horen. Er was net een nieuwe levering van muziekpoppetjes binnengekomen bij Betty Wood: het schaapje met "slaap kindje slaap" of toch maar het wiegeliedje van Brahms? Uiteindelijk is het het muzikale zandmannetje geworden:

Zoet en zwemmen

Vroeger was ik nooit zo'n zoetebek: liever een voorgerecht dan een dessert, ijsjes vond ik maar niets en een zoet ontbijt was ook al niet aan mij besteed. Maar de laatste tijd denk ik precies aan niets anders dan zoet. Is het een "rare goesting" van tijdens de zwangerschap of is het omdat ik van de dokter geen snoep en koekjes meer mag eten en wat niet mag altijd lekkerder is? Ik weet niet wat het is maar ik probeer natuurlijk zo weinig mogelijk te snoepen en om te compenseren voor de boterhammen met choco en honey pops, heb ik besloten om terug te gaan zwemmen. Mijn goed voornemen heb ik meteen omgezet in daden: dinsdag een nieuw badpak gekocht bij de prémaman en woensdagavond stond ik al paraat in het zwembad: 30 baantjes! Vandaag heb ik er 25 gedaan.

Over sport gesproken, vandaag is het Dwars door Mechelen, hopelijk sta ik volgend jaar weer aan de start voor de 10 km!

Vakantie

Terwijl wij nog genieten van een laatste vakantie met z'n tweetjes, treffen de grootouders verdere voorbereidingen voor de komst van hun kleinkind...

Week 29

Enkele foto's van op de housewarming van Sophie

Mijn buik, altijd maar dikker en dikker...


Met drie babysitters in spe...

Glucosetest - deel II

Woensdagochtend om 8u stond ik al voor de deur van het ziekenhuis, voor de nieuwe glucosetest, zonder ontbijt deze keer, gewapend met vier humo's en laptop om de rest van de voormiddag al wachtend door te komen. Rond half negen werd de eerste keer bloed getrokken en vlak daarna moest ik twee flesjes van dat zoete drankje drinken. Dan een uur wachten. Hoewel het ziekenhuis vlakbij is, op een dikke vijf minuten van bij ons, besloot ik toch maar daar te blijven. Ik moest er immers ook voor zorgen dat ik zo weinig mogelijk inspanning deed om de resultaten van de test niet te beïnvloeden. Dan maar een beetje werken, de tijd vloog voorbij en het werk ging enorm goed vooruit, ik werd deze keer eens niet afgeleid door voortdurend binnenkomende mailtjes want er was geen draadloos internet in't ziekenhuis.
Om half tien dan de tweede keer bloed laten trekken, opnieuw een uur wachten en weer hetzelfde scenario om half elf en om half twaalf. Pas op donderdagochtend kon ik de dokter bereiken voor de resultaten. De uitslag bleek gelukkig normaal, toch mag ik geen snoep en koekjes meer eten, maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg. Mijn armen zien er nu een beetje uit zoals die van een drugsverslaafde, gelukkig is het niet meer zo warm als enkele weken geleden en kan ik lange mouwen aandoen!

Glucosetest

Zondag was het groot familiefeest bij ons, twee 80-jarigen en één 70-jarige werden gevierd met een barbeque en een enorm dessertenbuffet. Ik weet niet of die overdosis aan dessertjes er iets mee te maken heeft, maar toen ik gisteren de bij zwangere vrouwen en moeders alom bekende glucosetest moest ondergaan, bleek dat mijn suiker te hoog was.

De glucosetest dient om zwangerschapsdiabetes op te sporen. Er wordt dan eerst bloed getrokken, dan moet je een soort van ultrazoete AA-drink drinken en na een uur wachten wordt er opnieuw bloed getrokken. Ik moet nu nog eens teruggaan voor een uitgebreide suikertest. Morgenvroeg zonder ontbijt naar het ziekenhuis en dan wordt de glucosetest drie keer achter elkaar gedaan. Hopelijk blijkt het vals alarm te zijn en kom ik met goed nieuws naar huis!

Misschien was dit wel mijn laatste dessertje voor de komende drie maanden...

PS: de opmerkzame lezer heeft zeker ook mijn auto herkend op de achtergrond ;-)

Vier grootouders & vier overgrootouders

Ons baby'tje komt binnenkort op de wereld met vier grootouders en vier overgrootouders. Wordt dat dan bomma, oma, moeke? Opa, bompa, vake? En hoe moet hij de overgrootouders noemen? Iemand tips?

Dansles reünie

Een paar keer per jaar spreken we nog eens af met het groepje van de dansles. Anne-Sophie, Mira en Evi waren nog niet bij mij op bezoek geweest, dus deze keer was't in Mechelen te doen. Kinderen, babystoelen en pampers werden meegesleurd en terwijl de mama's, bijna mama en Anne-Sophie nog eens konden bijpraten, vergaapten Timo en Fienelot zich aan de vissen, ze lieten ook een prachtig kunstwerk op ons koerke achter.

Ons babytje werd ook weeral verwend met cadeautjes, zijn eerste schoentjes zijn ondertussen een feit, en we kregen er nog een bijpassend bavetje bij voor de collectie (als hij op de papa lijkt mogen er daar nog wel een aantal bijkomen).

Mark was uiteindelijk nog net op tijd terug thuis om te genieten van drie kleine kinderen in huis en te beseffen dat zelfs eentje een enorme verandering zal zijn. Gelukkig waren er nog wat kindercakejes over om hem dat nog even te doen vergeten...

Week 27

Week 27 volgens "De Zwangerschapsbijbel":

Je baby is ongeveer 24 cm lang (zonder de beentjes) en weegt iets meer dan 1 kg.

Je baby wordt molliger doordat onder de huid een steeds dikkere vetlaag wordt aangelegd. Waarschijnlijk zuigt je baby nu graag en vaak op zijn duim, zo versterkt hij de spieren in zijn wangen en kaken. De smaakpapillen functioneren nu volledig en de hogere hersenfuncties worden verder en verder verfijnd.

Rond deze week gaan de oogleden van je baby open en begint het netvlies zich te vormen. Waarschijnlijk kan je baby nu veranderingen in het licht waarnemen.

Toerist in eigen stad

Mijn mama en papa zijn fervente fietsers en een tijdje geleden hadden ze het plan opgevat om helemaal met de fiets naar Mechelen te komen (85 km). Dit weekend was het dan eindelijk zover. Vrijdagochtend rond negen uur zijn ze vertrokken en in de namiddag rond drie uur werden ze al ter hoogte van Boortmeerbeek gesignaleerd. De boodschap was dus om op tijd naar huis te vertrekken van 't werk of ze zouden nog voor mij in Mechelen zijn (wat uiteindelijk ook zo was).

Zaterdag hebben Mark en ik dan samen met mijn ouders de toerist uitgehangen in Mechelen. Een beklimming van de Sint-Romboutstoren tot aan de befaamde "Skywalk" hoorde daar natuurlijk ook bij. Ik was eerst van plan om beneden te wachten. Zes maanden zwanger en 1.000 trappen (500 naar boven en 500 naar beneden) ging niet zo goed samen, dacht ik. Uiteindelijk ben ik toch meegegaan, ik kon wel alles op mijn eigen tempo doen. Daar heb ik uiteindelijk geen spijt van gehad. Veel mensen kwamen al puffend aan op de verschillende tussenverdiepingen maar ik vond het totaal niet vermoeiend. Het uitzicht vanop de skywalk was bovendien adembenemend!


De Sint-Romboutstoren:

Uitzicht vanop de "Skywalk", bovenop de Sint-Romboutstoren:

Na de beklimming van 500 trappen:

Meer informatie over de Sint-Romboutstoren: www.sintromboutstoren.be