Brave baby, stoute baby

Ik heb eigenlijk nog niet zo veel foto's van Jef en mezelf, da's vooral omdat ik er meestal in mijn pyama, met nog verwilderde haren en dus niet zo fotogeniek bijloop. Gisteren had ik mij nog eens opgemaakt, de ideale gelegenheid om nog eens een foto te maken dacht ik, maar deze keer wilde Jef niet meewerken.

Dat boze gezichtje was al een voorbode van wat ons vannacht te wachten stond. De nacht voordien was hij nochtans zo braaf geweest. Hij had geslapen van middernacht tot 5u! Helaas heb ik niet echt van die uren kunnen profiteren. Ik werd een eerste keer wakker om 3u omdat ik dacht dat hij honger zou hebben, maar niets. Een half uur later werd ik weer wakker, helemaal in de war omdat ik dacht dat ik Jef vergeten eten te geven was en hij lag te verhongeren, maar nog steeds niets. Uiteindelijk ben ik zo om het half uur wakker geworden.

Ik keek dus alvast uit naar vannacht, maar het heeft niet mogen zijn: om de twee uur wakker en telkens ontroostbaar. Ik heb Jef uiteindelijk in zijn wiegje in de living gelegd en ben zelf naar de zetel verhuisd zodat Mark tenminste toch wat kon slapen. Honger, krampjes, reflux, aandacht nodig? Nu is hij weer stil...