Monday, November 30, 2009

Logeren bij oma en opa

Vandaag moest Mark opnieuw gaan werken, hij moest al direct ver weg. Al op zondagavond moest hij naar Oslo vertrekken, 't was met pijn in 't hart dat hij Jef achterliet. Jef en ik wilden liever niet alleen thuisblijven en zijn sinds gisterenavond bij oma en opa in Wellen. De hele familie is op bezoek gekomen en Jef verhuisde van arm tot arm: van tant Moniek naar An, naar Alberte, tant Marleen, Eef, nonk Moris, nonk Eric, Charlotte, tant Linda. Jef heeft de hele namiddag geslapen, hij dacht, ik zal vannacht wel eten (vier keer opgestaan).



Deze morgen was tot onze grote verrassing de Sint al langsgeweest in Wellen, hij had een boek gebracht voor Jef. Het ging over de Europese landbouwpolitiek, Jef heeft er de hele namiddag in zitten lezen totdat er weer bezoek kwam en Jef opnieuw tevreden van arm tot arm verhuisde van bomma naar tant Vonneke, tant Bieke en de andere bomma.

Saturday, November 28, 2009

Borstvoeding

Borstvoeding geven, het lijkt simpel, maar er gaat toch enige oefening zowel voor jezelf als voor de baby aan vooraf. Ik zit nog niet in de fase dat ik in het openbaar borstvoeding kan geven zonder dat er iets te zien is, maar door de dag begint het steeds beter te gaan: liggend, zittend, met of zonder borstvoedingskussen, allemaal geen probleem. Ik kan zelfs terwijl tv kijken (leve Vitaya!). 's Nachts blijft het wel wat moeilijker, zeker voor een vaste slaper zoals mezelf. Ik word wel wakker om de drie uur of als Jef begint te wenen als hij honger krijgt, maar ik ben dan telkens helemaal in de war en weet niet meer in welke 'fase' dat ik zit. Moet hij eten krijgen of had ik nu net eten gegeven? Of moet ik een nieuwe pamper geven misschien? Of ligt hij hier nog bij mij in bed?

Vannacht om 6u moest ik nog eens eten geven, ik was begonnen met de rechterborst en opeens werd ik wakker om 7u30. Jef ik in lagen in bed naast mekaar te slapen. Daar ging meteen onze eerste en enige regel die we tot nu toe hadden - "het kind zal niet bij ons in bed slapen". Bovendien had ik nu niet kunnen controleren of hij wel genoeg had gegeten, om zeker te zijn probeerde ik nog even aan de andere borst, maar geen reactie, dus ik veronderstelde dat zijn buikje wel vol zou zitten. Ik probeerde Jef terug in zijn eigen bedje te leggen, maar Jef dacht daar anders over en wie trekt er dan aan't langste eind: tenzij je een gehoorsprobleem hebt, het wenende kind natuurlijk. Hij huilde op de manier dat in het boek van Kind & Gezin beschreven staat als "ik heb honger", dus ik probeerde nog eens om de andere borst "aan te bieden" en ja, hij hapte toe, maar slechts voor twee slokjes en dan was hij weer in dromenland.

Maar zo niet, dacht ik! Dus ik maakte van mijn hart een steen en heb 'm terug in zijn bedje gelegd, hij is gelukkig redelijk snel gestopt met huilen. Ik heb 'm dan een dik uur later eten gegeven voor hij begon te huilen, hopelijk heeft hij hieruit à la Piet Huysentruyt het volgende geleerd:
1. Ik mag niet bij mama en papa in bed slapen
2. Ik hoef niet te huilen alsof ik vermoord word om eten te krijgen

Friday, November 27, 2009

De ark van Jef

Maandag zijn we al een gedeelte van de cadeautjes die we gekregen hebben gaan ophalen in de Kinderplaneet. Eén van de nieuwe aanwinsten was deze speelmat alias ark van Noah. Toen Jef nog eens een keertje goed wakker was en aan't rond kijken was, besloot ik de ark eens op te bouwen zodat hij iets leuks had om naar te kijken. Helaas, tegen de tijd dat de ark klaar was, was Jef weeral in dromenland...

Wednesday, November 25, 2009

Jef over zijn verblijf in't ziekenhuis

"Ik wou eigenlijk nog een beetje langer in de buik van mijn mama blijven zitten, maar de dokter zei dat ik er uit moest komen en ja, als de dokter het zegt, daar kan ik als klein ventje niet tegenop. Ik ben er dan maar snel uitgekomen want naar 't schijnt is dat niet zo leuk voor mijn mama als dat te lang duurt.
Ik vind mijn mama trouwens de tofste van de hele wereld, ze geeft mij altijd eten en ze ruikt zo naar mama. Ik heb ook nog een papa maar ik weet nog niet zo goed waar die eigenlijk voor dient, want die geeft helemaal geen eten, maar mama vindt hem tof, dus ik vind hem dan ook wel ok.

Overdag zijn er altijd veel mensen in't ziekenhuis, ze komen allemaal kijken hoe knap ik wel ben. Ik ken die mensen allemaal niet, dus ik hou me dan maar stil en slaap een beetje. Bovendien halen ze soms geheel onverwacht een apparaat boven waaruit dan lichtflitsen komen en dan heb je maar beter je ogen dicht!
Van heel de dag te slapen ben ik dan goed uitgerust tegen 's nachts, dan is iedereen weg en heb ik mijn mama voor mij alleen. Het liefst wat ik dan doe, is dicht tegen haar aan liggen met haar borst in mijn mond en dan af en toe wat melk drinken en een beetje dutten. Mama legt me dan telkens terug in mijn bedje, maar ik heb al enkele trucjes bedacht waardoor ze mij er weer terug uithaalt. Soms begin ik te wenen, of zuig ik op mijn duim en iedere keer trapt ze daar weer in.

Hoewel ik nog maar heel klein ben, is er ook al echt iets dat ik haat op deze wereld en dat is het verzorgingskussen. Als ik een vuile pamper heb, als ze mij moeten omkleden of als ik uit bad kom, moet ik daar op en ik vind dat echt verschrikkelijk. Ik loop zelfs nog liever rond met een kakabroek dan op het verzorgingskussen te gaan. Ik probeer dat aan mijn mama en papa duidelijk te maken door heel hard te wenen of door pipi op hen te doen als ze mijn pamper uitdoen, maar ze willen het maar niet doorhebben.

Ondertussen ben ik al een paar dagen thuis, binnenkort zal ik daar iets over vertellen."


Tuesday, November 24, 2009

Dinsdag 17 november, 14u53

De details van de bevalling zal ik jullie besparen, maar om 14u53 was hij er dan, onze kleine Jef. Het moment dat hij op mijn buik werd gelegd was zonder twijfel het gelukkigste moment uit heel mijn leven.

Maandag 16 november, 17u30

Maandag 16 november, het is half zes, ik ben onderweg naar mijn consultatie bij de gynaecoloog - niet vermoedend dat dit de laatste zal zijn voor de bevalling. Ik heb net mijn laatste werkdag erop zitten, of toch bijna. Ik moet alleen nog enkele klanten informeren van mijn zwangerschapsverlof en mijn out of office opzetten, maar door een voortdurend blokkerende computer, was dat nog niet gelukt.

Ik ben alvast te voet op weg want Mark zit nog in de file en niet in Kopenhagen zoals eerst gepland. Om stipt 18u mag ik binnen bij de dokter. Alles is goed met de baby, hij is al 3 kg, zit nog steeds met zijn hoofdje naar beneden, hij is eigenlijk al helemaal af om geboren te worden. De dokter controleert ook mijn bloeddruk, gewicht en urinestaaltje en met dat laatste was ze toch niet helemaal tevreden. Er zit eiwit in. Eiwit in de urine kan wijzen op zwangerschapspre-eclampsie (ook wel zwangerschapsvergiftiging genoemd). Ik heb geen last van de andere symptomen zoals hoge bloeddruk of hoofdpijn, maar de dokter wil toch liever het zekere voor het onzekere nemen. Ik moet bloed laten trekken en een nieuw urinestaal afgeven en dan belt ze terug om te laten weten of de bevalling eventueel de volgende dag al wordt ingeleid. Dat is even slikken, we hadden niet verwacht dat het opeens zo snel kon gaan.

Om 21 uur hebben we dan de dokter aan de telefoon, het verdict is gevallen, dinsdag 17 november om 7u 's ochtends afspraak in het ziekenhuis. Nog gauw de laatste voorbereidingen treffen: de adressenlijst voor de geboortekaartjes doorsturen naar de drukker, de laatste dingen in mijn koffer stoppen, nog een allerlaatste foto van mijn buik en dan een onrustige nacht...

Saturday, November 21, 2009

Sunday, November 15, 2009

Thursday, November 12, 2009

Het grote pak op de kast...

... is ondertussen uitgepakt. Ik heb het zelfs al op de dag voor mijn verjaardag mogen opendoen. En wat zat erin?

Deze supersjieke blender:



De volgende gerechten heb ik er al mee gemaakt:
- chocolade- en appelcakejes
- clafoutis met appel
- quiche met geroosterde paprika, courgette en feta
- smoothie met appelsien en framboos

Sunday, November 8, 2009

Nog 18 dagen

Nog 18 dagen... Gelukkig hebben we dit weekend heel wat van onze to do lijst kunnen schrappen. Vrijdag zijn we naar de zwangerschapskine geweest. Mark moest dan leren hoe hij mij moest masseren om mij te ontspannen tijdens de weeën, volgens de kinesist had hij talent. Ik kreeg ook ademhalingsoefeningen en mocht het kraambed in de verloskamer eens uitproberen. Ik weet natuurlijk niet hoe de bevalling exact zal verlopen maar ik ben wel blij dat ik nu min of meer weet wat me te wachten staat.
Gisteren hebben we onze eerste voorraad pampers aangeschaft, we hebben even moeten zoeken dewelke we nu precies moesten nemen. Ik dacht eerst dat "jumbo" voor een grote baby was, maar bij nader inzien bleek dat gewoon een groot pak pampers te zijn. Van de foto's op de verpakking konden we ook afleiden dat we niet die voor een kruipende of stappende baby moesten hebben. Uiteindelijk zijn we met de juiste soort naar huis gekeerd: de "new baby" pampers voor babytjes van 2 tot 5 kg.
Ondertussen draait de wasmachine met de tweede lading babyspulletjes... We zijn er bijna helemaal klaar voor...

Sunday, November 1, 2009

To do list

Een baby, er komt heel wat bij kijken en hij is er nog niet eens!! Nog drieënhalve week te gaan, we hebben al veel in orde gebracht, maar er staat toch ook nog heel wat op onze "to do list".

Geboortelijst leggen: DONE
Suikerbonen bestellen: DONE
Adressenlijst voor de geboortekaartjes: DONE
Babykleertjes kopen: DONE
Afspraak voor zwangerschapskine: DONE
Meter & Peter kiezen: DONE















Pampers kopen: TO DO
Naar de zwangerschapskine gaan: TO DO
Babykleertjes wassen: TO DO
Pyama kopen voor in't ziekenhuis: TO DO
Koffer maken voor 't ziekenhuis: TO DO
Plan A, B & C maken om naar 't ziekenhuis te gaan: TO DO