Na iets meer dan twee weken vonden we dat de tijd rijp was om ons zelf eens in het verkeer te begeven. We huurden een fiets bij een vriendelijke dame die ons ook hielp om ons volledig in plastiek te verpakken tegen de regen. Bestemming: 'Le Mat', beter bekend als Snake Village. We hadden de tactiek van fietsen in Hanoi al meteen volledig onder de knie. Rustig blijven fietsen, niet onverwachts stoppen en vooral geen onvoorspelbare manoevers maken, ook niet als er achter je een bus aan't claxoneren is alsof je leven ervanaf hangt. Om Hanoi te verlaten moesten we de 'Red River' oversteken. We geraakten op de brug via een soort van oprit voor fietsen en brommers. De brug zag er wat instabiel en gevaarlijk uit - door bombardementen van tijdens de oorlog, vernamen we later - toen wist ik duidelijk nog niet welke andere gevaren ik later die dag nog zou moeten trotseren.
We waren al een keer aan Le Mat voorbijgereden, maar na enkele tips van voorbijgangers kwamen we dan toch in een verlaten uitziend dorpje aan, her en der hingen plakaatjes waarop een slang was afgebeeld. We keken goed rond waar we fietsten, op onze hoede om maar niet oog in oog met een slang te staan. Maar er gebeurde niets. We wisten niet goed waar we naartoe moesten tot opeens iemand ons een kaartje toestopte van een restaurant waar we slang konden eten. We bedankten hem vriendelijk en maakten uit veiligheidsoverwegingen rechtsomkeer. Even later kwamen we nog twee toeristen tegen. We stelden voor om samen naar het slangenrestaurant te gaan. Op het gelijkvloers stonden verschillende bokalen met slangen op sterk water tentoongesteld.
We werden naar de eerste verdieping geleid waar ons een tafel werd aangewezen. Niemand sprak Engels, maar ik besloot toch in mijn beste vervietnameesd Engels de menukaart te vragen. Meteen verdween een van de obers om even later met een zak terug te keren. Daaruit haalde hij triomfantelijk een zwarte slang met gevaarlijke giftanden die meteen al sissend begon rond te kruipen.
Ik sprong van mijn stoel en rende naar de andere kant van de kamer. Een van onze metgezellen was gelukkig iets koelbloediger en begon over de prijs te onderhandelen. Ondertussen maakte ik vanop veilige afstand enkele foto's. Toen de twee het op een akkoord hadden gegooid over de prijs, greep een van de obers een mes en sneed de slang de keel over. Het bloed werd zorgvuldig opgevangen in een flesje, we kregen elk een glaasje geserveerd. De man in het gezelschap kreeg bovendien het nog kloppend hard in een glaasje vodka gepresenteerd. Met veel moeite nam ik een slok van het slangenbloed. Even later verscheen de slang op tafel in de vormvan spring rolls, gebakken met groentjes en verwerkt in een soort van gehaktballetjes. Niet de meest smakelijke maaltijd ooit maar zeker en vast de meest spannende.
We waren al een keer aan Le Mat voorbijgereden, maar na enkele tips van voorbijgangers kwamen we dan toch in een verlaten uitziend dorpje aan, her en der hingen plakaatjes waarop een slang was afgebeeld. We keken goed rond waar we fietsten, op onze hoede om maar niet oog in oog met een slang te staan. Maar er gebeurde niets. We wisten niet goed waar we naartoe moesten tot opeens iemand ons een kaartje toestopte van een restaurant waar we slang konden eten. We bedankten hem vriendelijk en maakten uit veiligheidsoverwegingen rechtsomkeer. Even later kwamen we nog twee toeristen tegen. We stelden voor om samen naar het slangenrestaurant te gaan. Op het gelijkvloers stonden verschillende bokalen met slangen op sterk water tentoongesteld.
We werden naar de eerste verdieping geleid waar ons een tafel werd aangewezen. Niemand sprak Engels, maar ik besloot toch in mijn beste vervietnameesd Engels de menukaart te vragen. Meteen verdween een van de obers om even later met een zak terug te keren. Daaruit haalde hij triomfantelijk een zwarte slang met gevaarlijke giftanden die meteen al sissend begon rond te kruipen.
Ik sprong van mijn stoel en rende naar de andere kant van de kamer. Een van onze metgezellen was gelukkig iets koelbloediger en begon over de prijs te onderhandelen. Ondertussen maakte ik vanop veilige afstand enkele foto's. Toen de twee het op een akkoord hadden gegooid over de prijs, greep een van de obers een mes en sneed de slang de keel over. Het bloed werd zorgvuldig opgevangen in een flesje, we kregen elk een glaasje geserveerd. De man in het gezelschap kreeg bovendien het nog kloppend hard in een glaasje vodka gepresenteerd. Met veel moeite nam ik een slok van het slangenbloed. Even later verscheen de slang op tafel in de vormvan spring rolls, gebakken met groentjes en verwerkt in een soort van gehaktballetjes. Niet de meest smakelijke maaltijd ooit maar zeker en vast de meest spannende.
No comments:
Post a Comment