To Lien Guest House

Rond 18 uur terug in Saigon aangekomen na onze trip naar de Mekong Delta. We moesten nog een slaapplaats zoeken voor die nacht. In de Lonely Planet hadden we een hotel gezien dat ons wel aansprak (meer bepaald het rooftop terrace van dat hotel), maar dat bleek volzet te zijn. Dan maar verder op zoek in een van de hoofdstraten van de wijk Pham Ngu Lao. Ondertussen werden we aangesproken door een jonge vrouw. Ze had een kamer voor ons voor 15 dollar, maar dat vonden we te duur. In het volgende hotel was nog een kamer vrij, maar die kostte 26 dollar. Buiten stond de vrouw nog steeds op ons te wachten. De prijs van haar hotelkamer was opeens op spectaculaire wijze gehalveerd. Dus we gingen een kijkje nemen.
Ze nam ons mee door een wirwar van straten en steegjes naar een klein huisje. De living was nog geen twee op twee meter. Er stond een tv en een klein boedhistisch altaartje. Op de grond lag de vrouw des huize languit naar een lokale soap te kijken. Ze paste net in de kamer. Achteraan was er nog een piepklein keukentje.
De jonge vrouw nam ons mee naar de kamer op de eerste verdieping. Er stonden twee grote bedden en twee ventilators, er was airconditioning en een propere badkamer met alleen koud water (maar ik kon me niet voorstellen dat iemand warm water nodig zou hebben bij een constante temperatuur van 35 graden).
We besloten de kamer te nemen. 's Morgens was ik blij dat we hier overnacht hadden. Deze mensen hadden ons geld meer nodig dan de eigenaars van de grote hotels op de hoofdstraat.