De ervaren moestuinier zal in deze post waarschijnlijk niets nieuws lezen maar ik ga alvast het volgende onthouden voor volgend jaar!
Aardbeien: niet de konijnen maar de vogels bleken mijn grootste vijand in de moestuin te zijn. Van het tiental aardbeienplantjes dat ik me had aangeschaft heb ik zelf vijf aardbeien kunnen opeten. Volgend jaar zal er dus onvermijdelijk een net komen.
Broccoli: de eetlust als dit op tafel kwam was omgekeerd evenredig met het enthousiasme waarop de groei van deze plant onthaald werd: bladeren bleven maar komen en komen en dan was daar plots een piepklein kooltje dat groeide en groeide en plots veranderde in bloemen die groter en groter werden. Bovendien was er enorm veel werk aan het schoonmaken van de broccoli, de plant werd geteisterd door enkele rupsen en om er zeker van te zijn dat er geen rups door de soep gemixt werd, werd elk stronkje minutieus gereinigd en aan een inspectie onderworpen. Volgend jaar komt broccoli dus niet meer in de moestuin of toch maximum één plant.
Courgette: Met één plant kon ik elke week wel een paar courgettes oogsten. De kinderen beweren dat ze dit echt niet lusten maar verwerkt in de soep, heel klein gesneden in spaghetti- of andere tomatensauzen of onder dwang of met dreigementen gaat het uiteindelijk toch wel binnen. Een blijvertje dus. Aangezien je de groene courgette ook gewoon in de winkel kan kopen, zal ik volgend jaar misschien de gele eens proberen. Of misschien gewoon de groene en de gele want iedere moestuinier moet toch op regelmatige basis wat courgettes kunnen weggeven.
Kruiden: munt, citroenmelisse, peterselie, tijm, citroentijm, salie, oregano, basilicum, paarse basilicum, bieslook, dragon, dille, rozemarijn. Noem een kruid en ik wil het hebben, wat een verrijking in de keuken, I love it!
Lupine: Ik ken helemaal niets van bloemen en ook niets van het aanleggen van bloemperken, maar toen mijn tante zei dat hier in het wild lupines groeiden, aarzelde ik niet om ze naar de voorlopig leegstaande plantenborders te verplaatsen, met fantastische resultaten. De bloemen waren prachtig en Mark die eerst wat weigerachtig was omdat dit niet op het tuinplant stond was er uiteindelijk ook helemaal voor gewonnen.
Pompoen: reeds 15 pompoenen geoogst en still counting. De meeste pompoenen heb ik weggegeven, aangezien ze van een redelijk klein formaat zijn, denk ik dat de ontvangers hier ook redelijk blij mee zijn.
Radijsjes: Elke week een paar radijsjes zaaien, pluk, hap, zo weer weg!
Rode kool: Ik vreesde eerst dat er van de rode kool niets terecht zou komen, er zaten enkele rupsen in en toen ik deze wou weghalen zag ik dat er allemaal eitjes tussen de bladeren lagen. Het leek onmogelijk om die er af te krijgen tot ik ergens las dat je ze met een krachtige waterstraal kon wegspoelen. Ten aanval dus en ondertussen heb ik de eerste kool kunnen oogsten.
Rucola: Wat een dankbare plant. Enkele blaadjes afknippen hier en daar en een salade, pasta of pizza heeft net dat tikkeltje meer.
Sla: Vol enthousiasme kochten we bij het opstarten van de moestuin twee bakjes slaplanten met telkens zes plantjes. Twaalf kroppen sla die tegelijk klaar zijn om te oogsten is natuurlijk veel te veel, volgend jaar zullen we dus om de paar weken enkele nieuwe plantjes zetten. Omdat we telkens de buitenste blaadjes van de sla geplukt hebben, hebben we er toch weken van kunnen eten.
Spinazie: Aangezien de kinderen heel graag spinaziepuree (met worst en rabarbermoes) lusten, dacht ik: ik zet meteen twee lange rijen. Veel te veel. Ik oogstte en oogstte maar daar was nauwelijks iets van te zien. Ondertussen is de plant uitgebloeid en heb ik ze verwijderd maar daarop vielen de zaden met hopen en groeit er nu op zowat elk vrij plekje in de moestuin spinazie. Ik dacht eerst uitzaaien is goed, want zomaar vanzelf weer meer, maar trop is toch echt te veel.
Wortel: Voor veel gerechten heb je twee à drie wortels nodig, denk maar aan bolognaisesaus, soep of gewoon in een slaatje. Niets zo handig dan ze gewoon even uit de tuin te kunnen gaan plukken. Om de paar weken een klein rijtje zaaien en je zit goed voor de hele lente en zomer.
Zonnebloem: op een dag kwam Jef thuis van school met een piepklein plantje. Zonder overslaan kreeg het plantje elke dag water en uiteindelijk werd het te groot voor het kleine potje. We plantten het in de tuin en de kleine plant groeide uit tot een ware zonneboom van wel twee meter groot met meerdere bloemen. Ondertussen hebben we heel wat zaden kunnen recupereren en plannen we een zonnebloemenhaag voor volgend jaar, hopelijk met evenveel succes.
No comments:
Post a Comment