Europe but not as you know it

Of je nu uit Denemarken, Frankrijk of Engeland komt, je kan hier in het hotel exact hetzelfde ontbijten als thuis. Papa zou zich hier ook in zijn nopjes voelen, keuze uit niet minder dan 12 sapjes van mango over guave tot zelfs spinaziesap! Het echte Zuid-Afrika hebben we dus nog niet gezien aangezien we hier ergens weggestopt zitten in een poepsjiek hotel in een buitenwijk, met mijn "backpackersverleden" (zie posts 2007) is dat niet van mijn gewoonte, maar straks naar de Tafelberg, walvissen spotten, Robbeneiland enzoverder.
Dit is onze "room with a view" voor de komende dagen:

Dwars door Mechelen

Een garnaaltje en ook een kuikentje

In Jef zijn school zijn er vier kleuterklasje en in die klasjes zitten de verschillende leeftijden door elkaar. Om binnen een klas het onderscheid te maken heeft elke leeftijdsgroep een naam, de grootsten zijn de haaien, de vier-jarigen zijn zeepaardjes en de kleinsten garnaaltjes. Jef zei al een tijdje dat hij een garnaaltje was, logisch, maar ook een kuikentje, daar snapten we niets van, tot het deze week oudercontact was.

Ieder kind heeft ook zijn eigen symbooltje en inderdaad, Jef is een kuikentje, blijkbaar hebben wij ook een schildpadje als huisdier en komt Jef ook af en toe met de fiets of met de trein naar school...

Que vivan los novios

 Voor de gelegenheid hadden sommige vrouwen zich volledig laten gaan qua hoofdornamenten en de gemiddelde hakhoogte was zo'n tien centimeter. Ik had wel wat spijt dat ik deze unieke gelegenheid niet aangegrepen had om zonder blozen ook iets op mijn hoofd te zetten, maar uiteindelijk was ik al lang blij dat ik tenminste toch nog een afspraak bij de kapper had. Achteraf gezien ontbreekt er tijdens die zeven jaar dat ik Spaans heb gedaan toch een diepere kennis van de kapperswoordenschat, terwijl een verkeerde communicatie daar toch verregaande gevolgen kan hebben. Maar goed, tijdens het uur dat ik moest wachten voor ik eindelijk aan de beurt kwam, had ik al iemand gespot met een kapsel dat ik ook wel zag zitten en kon ik gemakkelijk uitleggen dat het voor mij lo mosmo mocht zijn met daarbovenop nog cortar los puntos.

Na mijn kappersbeurt had ik nog een klein half uurtje om terug naar het hotel te spurten, mijn make up in orde te brengen en mij in mijn feestjurk te hijsen, mijn nagels waren gelukkig de dag voordien al gelakt, ik wilde er veiligheidshalve toch maar niet van uit gaan dat het Spaanse stiptheid zou zijn.

Op het geplande uur vertrokken we met de bus naar de feestlocatie: de bodega de Marques de Riscal. Niet de wijngaard van het eerste beste wijnboerke; de architect van het Guggenheim in Bilbao had het ontwerp van deze bodega voor zijn rekening genomen. Een locatie om u tegen te zeggen!

De zeven jaar Spaans bleken toch niet voor niets geweest; ik kon zowaar de helft van de ceremonie verstaan. Voor Mark was het wat minder maar ook hij kon zich uiteindelijk uit slag trekken in het Frans met een naar Spanje uitgeweken Fransoos, in het Engels met een naar Frankrijk uitgeweken Spanjaard en in het Spaans (woordenschat weliswaar beperkt tot si, no en todo bien) met de schoonbroer van de bruid.

In Spanje worden toch nog wat meer tradities in ere gehouden dan bij ons; op een gegeven moment ging het bruidspaar de zaal rond met "bruidspoppetjes", ik was druk bezig met het tafereel te fotograferen tot ze opeens bij ons stonden en wij de poppetjes in ontvangst mochten nemen. Mark wist op deze foto nog niet wat dat betekende. 

 Er werd nog met enkele sets poppetjes rondgegaan, pas toen zag ik dat verschillende vrouwen in de zaal vurig hoopten dat die voor hun waren. Enkelen barstten zelfs in tranen uit toen bleek dat zij vereerd werden met bruidspoppetjes. Degene die volgens het bruidspaar als eerstvolgende in het huwelijksbootje moest stappen kreeg het bruidsboeket. Wij mogen dus nog een tijdje in zonde leven met onze rubio (de blonde, Jef dus) en onze pelirojo (de rosse, euh Louis blijkbaar).

San Sebastian

Volgende week is het Dwars door Mechelen en moet ik klaar zijn voor de tien kilometer, dus ook in San Sebastian moest er gelopen worden. Toegegeven, er zijn erger plaatsen om 's morgens te gaan joggen.

Room with a view

Het idee was om 's avonds nog door te rijden tot net voorbij Parijs en daar dan te overnachten in een formule 1 of etap hotel. Toen de afrit die we moesten nemen afgesloten bleek, zijn we maar ineens doorgereden tot Orleans maar daar bleken zowel etap, formule 1 als b&b volzet. Nog maar een uurtje verder dan, maar daar was de formule 1 niet te vinden op het adres vermeld op de site. We schakelen over op plan B: gewoon doorrijden. Een uurtje voor Bordeaux worden we toch te moe en zetten we ons aan de kant om wat te slapen in de auto.

Ondertussen zijn we aangekomen in San Sebastian, hebben we een siesta in een echt bed gedaan en nu bijna klaar voor pintxos!

Naar de winkel

In het karretje zitten? Da's voor baby's. Grote jongens hangen daar gewoon vanvoor aan.

Uitspraak van de dag

"Een boke met twee kazen, twee vlezen en ketchup, dat zal wel lekker zijn!"

Jong geleerd